و بالاخره شروع

خرید کردیمو برگشتیمناهار خوردیمو من همونطور که استرس داشتم،،شروع هم نمیکردمعصر همسر رفت سرکارو قشنگ انگار به من دقیقه نودی امید نداشت که به موقع کارمو شروع کنم ولی بهم امید دادو لبخندو نگاه مطمئنش دلگرمو آرومم کرداینکه منو جوری میبینه که عالی از پس کارهام برمیام، واسم ارزشمنده.

خودمم فکر میکردم اگه فقط قدم اول رو بردارم،،میتونم نتیجه ی فوق العاده ای رقم بزنممن دیگه از ساعت 7 عصر  بعد از نوشیدن چایی زعفرانی با رنگینک انرژی بخش خوش عطرو طعم، شروع کردمو دقیقن تا ساعت 4:30 صبح بی وقفه کار کردمو کار کردمساعت 5 صبح با حسی سرشار از آرامش،رضایت درونی از خود،شکرو شادی،قدرت و استرسی که خیلی ضعیف شده بود،،خوابیدمو ساعت 8:30 صبح همزمان با برگشتن همسر بیدار شدمبااینکه کم خوابیده بودم اما اونقدر خواب عمیقو با کیفیتی بود که سرحال بودم و اون ته مانده ی استرس هم کاملن چشمای پف کرده مو باز نگه میداشت کارهام  رو تکمیل کردم،،همسر هم کمکم کرد و فرستادمشون. یک مورد ایراد جزئی بهش گرفتن،،که البته شب قبلش من از همکارشون پرسیدم و بد راهنماییم کردن اصلاح کردم و باز فرستادم،قبول شدو من بهترینو قشنگترین حال رو داشتم ازم تعریف کردن و کاری که کمتر از 24 ساعت قبل درباره ش ترس داشتمو حتی یه وقتایی به خودم میگفتم یعنی میشه،میتونم و. اونقدر واسم شیرینو خوشمزه شد که حس کردم بازم میخوام مزه شو بچشمو انگار خیلی زود معتادش شدمفاصله ی زمانی کم بین دو روز و فاصله ی کیفیتی زیاد بینشونو منی که کاری رو انجام داده بودم ،که تا دیروز حتی گاهی محالش میدونستم، و غولی رو شکسته بودم که خودم با ترسم ساخته بودمو با فکرم بالو پرو زورو قدرتش داده بودم.

و  باز هم به این فکر میکنم که ما پر از توانایی و شکوه و قدرتیمو همه شون رو پشت خط شروع مسابقه ها جا میذاریمو من باز هم به آزمونهایی می اندیشم که شرکت نکرده،مردود شده ایمراههایی که نرفته افتاده ایمقصه هایی که یکی بود،یکی نبوشو نخونده،،پایان داده ایمو به خطهایی که ننوشته، نقطه، سر خط بعدی شدن و من برگشتمو اون همه خط ناتموم رو نگاه میکنمو دلم میخواد ته همشون یه نقطه ی بزرگ قرمز بذارمرنگ مداد قرمزای اول دبستانم. و از حالا تک تک خطهای روزهامو تا ته با واژه ها ی شجاعت و اقدام پر کنمنمیگم زندگی،،میگم روز.حتی تو هرروزم، ساعت.میخوام به زمان هام آگاه تر بشمو متمرکزتر،آرامتر و شادتر عمل کنم

دیگه نمیخوام غنچه ی استعدادهامو، باز نشده، زیر پا له کنم.

من درباره ی خودم باور دارم که اگر خود سایه باشمو کارم رو شروع کنم،،نتایج شگفت انگیزی میتونم خلق کنم،،اما این باوره، بیشتر باور میمونه و تبدیل به عمل نمیشهو من به این ضعف درونیم آگاه شدم و حالا که بی جنگو انکار نگاهش میکنمو باهاش دوست شدم،،بهتر کنترلش رو بدست آوردم و با نوشتن برنامه های قابل اجرا و شاد، دارم اختیارشو تو دست هام میگیرم و اونم داره روز به روز ضعیف تر میشه چون دیگه حریفی جلوش نیست که بخواد هر روز واسه جنگیدن باهاش تمرین کنه و خودشو قوی تر کنهمن حریفش بودم و میدان مبارزه رو ترک کردممن از وقتی آگاه شدنو پذیرشو یاد گرفتمو آتش بس دادم،، راه حلها بر من وارد میشنو شکوفاتر،رهاتر،سبکتر،آرامتر و شادتر شدم.و ما انگار فقط در خود صلحه که به صلح میرسیم! و جنگ برای رسیدن به صلح،، فقط جنگهای بعدی رو در پی خواهد داشت.

قلبم پر از شکره و اونقدر حجم این شکر زیاده که نمیدونم چطور از خودم و قلبم جاریش کنم به سمت نور آسمانها.

شنبه غرغروی درونم واسه موضوعی که پیش اومده بود، درونن گله میکرد و من ازش خواستم تسلیم بشه و رهاو بیخیالو خودشو به اون موضوع بسپاره تا حکمتو انرژیش رو از کائنات بگیره و به ساعت نرسید که همون موضوع باعث شد من چهارم خرداد متفاوتی رو خلق کنم که واسه ی سایه شگفت انگیز بود.قشنگ نیست? اینکه تو ایمان داشته باشی که همه چیز درسته و سرجای خودشهبعد، همون همه چیز،  دست به دست هم بدن تا بهت ثابت کنن همون چیزی که میخوای نباشه،،اتفاقن باید باشه و بودنش،،شگفتی های ساعتها و روزها و زندگیت رو میسازهاین یعنی حجم بسیار بسیار زیادی از رنجهایی که میکشیم رو خودمون زنجیروار تولید میکنیم و واقعن این ماییم که با فکرای اشتباهمون رنجهارو تغذیه میکنیمو قدرت میدیم.و خدا همه چیز رو میدونه و احاطه ش کامله و ما فقط مقدار کمی میدونیم

امروز سفارش جدیدم رو برداشتم،،کمی سنگین تر از قبلی هست و تا 10 روز آینده باید تحویلش بدمامشب یک بخشش رو به اتمام رسوندم و فرستادم .و حین انجامش استراحت کردم،خوراکی خوردم و آرومترو متمرکزتر از شنبه کار کردم،،و نکات ریزی که شنبه بهشون رسیده بودم رو عملی کردمو برخلاف شنبه که هیچی نخورمو وضعیت اسفناکی داشتم،،لذت بردمو حتی خیلی سریعتر کارم رو به اتمام رسوندمولی بی خوابی امشب،،حتمن فردارو خواهد لرزوند دیشب یه دستی به سرو روی خونه کشیدم،،امروز هم لابه لای کارهام کمی مرتبش کردم و خونه تا حدودی هواش سبکو تمیزه و من میتونم فردا فقط به کارم برسم و کنارش خوندن زبانم رو هم که شدید روی هم جمع شده، شروع کنم تا بعد که اساسی تر تمیزش کنم

زندگی همین لحظه،، همین امروز،،  و همین جاییست که اکنون هستیم و بهتر است منتظر فردایی نباشیم که کس دیگری شویمو جای دیگری زندگی را بیابیم،، چون این دور باطلیست که تنها به روز آخری میرساندمان که هنوز حتی یک روز  هم زندگی نکرده ایم و در انتظارش مرده ایم.

                                                                   سایه